درد و دل
چن ماهی است که دلم هوای کربلا و راه رفتن دربین الحرمین را داردگویا اقا حسین میخواهد ویزای امدنم را امضا کند البته همه مشتاق زیارت مظلوم عالم هستندولی دردلم شوق عجیبی است که اقا حتما مرا می طلبد ..انتظار میشکم تا به زیارتشان بروم و درد دلم را به ایشان بگویم ولی هروق ماه محرم می اید و دراین ماه قرارمیگیریم دلم بی تاب تر میشود که محرم امد و من ازقافله جان ماندم دلم به حال خودم میسوزد که چه کار بدی کردم که اقا حسین مرا نطلبید.. ..خودم را بغل میگیرم…… واشک میریزم…….. و به کارهایم فکرمیکنم ………ک ایا خطاکردم یا نه…….؟؟؟دلم درد میگیرد وقتی همه میروند و من باید در صفحه ی تلوزیون فقط عکسش را نگاه کنم … و اتش میگیرم ازینکه زائرین کربلا با چه ذوقی کربلا را به تصویر میکشند…………………………………………………………..
………………………………………………………
.خوش به حالشان……………..
خوش به حالشان……………..
اروز در دلشان نمانده ..کسی که اقا را زیارت کند به تمام خوبی های جهان رسیده
ارزویم این است که نه درخواب بلکه در دنیای واقعی بوسه بر ضریح اقا حسین بزنم
خوش بحالتان حتماکنترل اشک در جوار اقا حسین سخت است اری باید سخت باشد باید تا قیامه قیامت بر مظلومیت حسین علیه السلام و یارانش گریست..
ما برای تو فقط تا اربعین عزا نمیگیرم بلکه 365روز را داغداریم و لعنت بر کسانی میفرستیم که تو را نخواستند
به امید دیدار زودتر اقام حسین