نه آنقدر پاکم که مرا کمک کنی
و نه آنقدر بدم که رهایم کنی …
میان این دو گم شده ام
هم خودم و هم تو را آزار می دهم …
هر چه تلاش کردم نتوانستم
آنی شوم که تو می خواهی
و هرگز دوست ندارم
آنی شوم که تو رهایم کنی …
خدایا دستم به آسمانت نمی رسد اما تو که دستت به زمین میرسد بلندم کن …
امین یارب العالمین
ممکن است گاهی گریه کنم ولی هیچگاه در تنهایی گریه نمیکنم
خداوند اینجاست
اشکهای مرا پاک می کند…چون
خدا در قلب من است
ممکن است گاهی بیفتم و بلغزم اما هرگز در سقوط تنها نمی مانم
خداوند هست و مرا بلند می کند… چون
خدا در قلب من است
شاید گاهی رنج بکشم اما هرگز در این رنج کشیدن تنها نمی مانم
پروردگار مرا از رنجها رها می کند…چون
خدا در قلب من است
خوشحالم برای اینکه میدانم هرگز تنها نیستم
خداوند همواره با من است…چون
خــــــدا در ❤ من است
خدایا … تنها عنایت توست که مرا نجات میدهد.
به من کمک کن تا آنچه را برایم رقم زدی با آرامش و صبر بپذیرم .
و برای بهتر شدن با توکل به تو تلاش کنم
متن تركمني در ادامه مي آيد:
پسر ته تاغاري
روز جمعه ساعت 7 صبح ، وقتی وبسایت ها و وبلاگها را گشت مي زدم ، پسر بچّه ام ، یک و اندي ساله است، افت و خیز راه میره ، یه هو یک لیوان شیر رو ریخت… ! عیالم داد و قال کرد و پسر بچّه را کوبید زمین ، پسر بچّه م الیاس گریه كرد.
بلند شدم ، گفتم : اي بابا ، عیال ! زورت به این بچّه می رسه ، طفل معصوم رو زجر ميدي ، عیال !یک لیوان شیر ریخته شده که شده ، بگو انّا لله و انّا الیه راجعون. آنچه در دنیاست ؛در دنیا ماندنی است!
عیال با خشم و غضب گفت : تو دیگه حرف نزن ، مادرت هم منو کلافه می کنه . کاش تو ،ته تاغاري نمی شدي . کاش خونه مون مستقل می شد . آه… چه کار کنم!؟ در حسرت مانده ام . بخت و اقبالم این بوده . آه خدايا! لابد همه ي مادر شوهرها اینگونه اند. نمی دانم من ساده ام ، رخت و لباس پدر و مادرتو می شویم ، پخت و پزشونو انجام میدم. قدرت رو اصلا ً نمیدونن.
من گفتم : عیال! ناشکر و ناسپاس نباش . این دنیا فانی است ، آخرت باقی . صبور باش عیالم ! تو نیکی می کن و در دجله انداز که ایزد در بیابانت دهد باز . من ان شاء الله بزودي ماشین لباسشویی برات تهیّه می کنم . فعلا بیا بنشین برات شعر بخونم:
نِه گِرِك؟!
بیر کاسه قیزغین چاي ، بیر دِئویم چورِك
بیر- ام ، عارما ، بیرده مهربان یورِك
ایکیمیزه، بی دنیا ده عزیزیم
دوغیردان – ام موندان باشغا نِه گِرِك؟! [مرحوم ناز محمد پقّه ، سویجک بولسانگ]
برگردان فارسي شعر:
چیست لازم؟!
یک فنجان چاي داغ قطعه اي نان
یک دل صمیمی و خوش رویی
براي من و تو در این دنیا عزیزم
حقّاً چیز دیگري چیست لازم؟!
عیال جان! این را هم بدان ، بسیار زن و شوهري در اطرافمون هستند که حسرت روز و تقدیر ما را می خورند
متن تركمني در ادامه مي آيد:
پسر ته تاغاري
روز جمعه ساعت 7 صبح ، وقتی وبسایت ها و وبلاگها را گشت مي زدم ، پسر بچّه ام ، یک و اندي ساله است، افت و خیز راه میره ، یه هو یک لیوان شیر رو ریخت… ! عیالم داد و قال کرد و پسر بچّه را کوبید زمین ، پسر بچّه م الیاس گریه كرد.
بلند شدم ، گفتم : اي بابا ، عیال ! زورت به این بچّه می رسه ، طفل معصوم رو زجر ميدي ، عیال !یک لیوان شیر ریخته شده که شده ، بگو انّا لله و انّا الیه راجعون. آنچه در دنیاست ؛در دنیا ماندنی است!
عیال با خشم و غضب گفت : تو دیگه حرف نزن ، مادرت هم منو کلافه می کنه . کاش تو ،ته تاغاري نمی شدي . کاش خونه مون مستقل می شد . آه… چه کار کنم!؟ در حسرت مانده ام . بخت و اقبالم این بوده . آه خدايا! لابد همه ي مادر شوهرها اینگونه اند. نمی دانم من ساده ام ، رخت و لباس پدر و مادرتو می شویم ، پخت و پزشونو انجام میدم. قدرت رو اصلا ً نمیدونن.
من گفتم : عیال! ناشکر و ناسپاس نباش . این دنیا فانی است ، آخرت باقی . صبور باش عیالم ! تو نیکی می کن و در دجله انداز که ایزد در بیابانت دهد باز . من ان شاء الله بزودي ماشین لباسشویی برات تهیّه می کنم . فعلا بیا بنشین برات شعر بخونم:
نِه گِرِك؟!
بیر کاسه قیزغین چاي ، بیر دِئویم چورِك
بیر- ام ، عارما ، بیرده مهربان یورِك
ایکیمیزه، بی دنیا ده عزیزیم
دوغیردان – ام موندان باشغا نِه گِرِك؟! [مرحوم ناز محمد پقّه ، سویجک بولسانگ]
برگردان فارسي شعر:
چیست لازم؟!
یک فنجان چاي داغ قطعه اي نان
یک دل صمیمی و خوش رویی
براي من و تو در این دنیا عزیزم
حقّاً چیز دیگري چیست لازم؟!
عیال جان! این را هم بدان ، بسیار زن و شوهري در اطرافمون هستند که حسرت روز و تقدیر ما را می خورند